بسم الله الرحمن الرحیم

بـه هوای سامرادل مـن پرمیگیره

راه عاشقی رو باز داره از سر میگیره

همه ثروتمه فقط این گدایی‌ام گدا

هرچی میگیره از همین در میگیره

منوشوق نوکری تـو و ذره پروری

کم مـا و کرم تـو یا امام عسکری

 آسمان سوگوارانه در عزای فرزند محترم پیامبر اسلام «ص» داغدار و گریان هستند. خجل و سرافکنده با تمامی وجود بـه عرض تسلیت بـه تنها فرزند این امام همام اهتمام می‌ورزند. بادها از زمانی کـه امام حسن عسکری مسموم شدند، خشک و مسموم سرفه میکنند. آه از انسان‌ها اگر بـه اندازه آسمان و زمین اندوهگین نباشند. آه اگر بـه اندازه آسمان و زمین منتظر نباشند تا تنها فرزند امام حسن عسکری «ع» برای دادگستری و ستاندن حق اهل بیت بپا خیزد. بـه جان عهد می‌بندیم با تـو کـه مرثیه تـو را بسراییم و پشتیبانی از نایب تـو را در دل‌هاي خود بکاریم. مـا منتظر منتقم هستیم.   حسن بن علی عسکری «ع» روزها را روزه می گرفت و شب‌ها رابه پرستش و شب‌زنده‌داری می‌پرداخت. سالها بـه حبس خبیثان و بدسیرتان در قفس محله عسکریه شهر سامرا اسیر بود؛ وقتی از حبس و اسارت درآمد، دیگر نه دراین دنیا بلکه مرغ وجودش بـه ملکوت اعلا پرکشید. روزهای آخر کـه تشنه لب از زهر دشمن، بخود می‌پچیچید، فرشتگان لقای الهی و پایان اسارت را مژده می‌دادند.   این رهایی برای جناب امام حسن عسکری سوگ ندارد، کـه رفتن ایشان شهادت اسـت و فور عظیم. سوگ ازآن آن اسـت کـه تنها و بی‌کس میشود؛ این شیعیان هستند کـه پدری مهربان را از دست میدهند. شیعیان! تسلیت. شیعیانی کـه این سالها زیاد هم نمی‌توانستند امام را ببینند. مـا شیعیان بی‌تابانه در انتظار دیدن روی ولی و جانشین هستیم.